Miejsce: Warszawa
Status opisu: kompletny, 1/1
Kontakt: nie dotyczy 

Stary, zagubiony w odmętach czasu zine z naszej stolicy, wydany (bo ukazał się tylko jeden numer) przez Marcina Rusinowskiego z Warszawy, odpowiedzialnego za takie muzyczne twory jak choćby Obnoxiousness, Tem OHP AB i kilka innych ekstrawaganckich i tajemniczych projektów… pamiętam, że jako nastolatek pisałem do niego, bo nazwy zespołów i ta cała mistyczna otoczka mocno mnie wówczas intrygowała i ciekawiła…. No ale do rzeczy, wracając do samego zina. Flyery gdzieś tam kiedyś widziałem, ale samego pisma niestety już nigdy. Nie znałem też nikogo kto by się z nim zetknął, można więc było uznać że być może tytuł podzielił los wielu jemu podobnych pism z początku lat 90-tych które pomimo „flyerowych zapowiedzi” nigdy nie ukazały sie w podziemnej przestrzeni. Dopiero Agares (Nemezis Worship) w 2014 roku udowodnił mi ze pismo się ukazało, a co więcej podzielił się egzemplarzem pisma z Bibliotekarzem (jeszcze raz – dzięki!). Samo pismo jest w języku angielskim, takie też były wspomniane już flyery zatem podejrzewam, że po prostu gros egzemplarzy poszło na zachód Europy albo i dalej gdzieś w świat. Zawartość pisma zacna, grubość pisma również budzi szacunek, nic tylko szukać i czytać, szukać i czytać….. Jak widać po spisie przepytanych zespołów, edytor ambitnie podszedł do tematu, wysyłając pytania do takich tuzów ówczesnej sceny jak Samael czy Beherit. Wywiady nie są jednak zbyt rozbudowane, ale to przecież pierwszy numer i pierwsze koty za płoty. Wyjątek stanowi view z australijskim Disembowelment, dłuższy i bardziej dopracowany w zakresie pytań. Całość uzupełniają pojedyncze teksty kilku różnych zespołów oraz dwa raporty – jeden z Włoch i drugi, dłuższy, kilkustronicowy z Polski, wg stanu na rok 1992. W raporcie z Polski wiele napisano m.in. o pierwszych pozycjach raczkującego CARNAGE RECORDS. Profesjonalne było też podejście do formy, zine jest starannie wydany i złożony na komputerze (co było wówczas ewenementem), a także zawiera spis treści ulatwiający nawigację po tych 80 stronach. I chyba to profesjonalne podejście nieco zgubiło edytora, bo duża ilość zgromadzonych materiałów i duża objetość zina to wyższe koszty przepisani, kopiowania i poczty. Ostatecznie więc edytor się zniechęcił i postanowił się poświęcić jednak muzyce. Bustum zine zamknął oczyska na wieki po jednym numerze, a on skupił sie na graniu, pojawił sie nowy twór Ysigim, który zarejestrował dwie kasety demo, a później nawet płytę wydaną przez amerykańską wytwórnię Wild Rags Records. Na koniec jeszcze ciekawostka – wg informacji w Editorialu, wraz z debiutanckim numerem zina miała sie ponoć ukazać także taśma kompilacyjna, przede wszystkim z zespołami prezentowanymi na łamach pisma, ale wśród nazw pojawia sie również… Immortal, ciekawe jaki kawałek zaprezentowali Norwegowie, przeciez byli wówczas dopiero na poczatku swej drogi i niewiele osób o nich słyszało, ot taki smaczek ze starego zina…

Gdzieś kiedyś mignęła mi informacja że był jeszcze jeden numer pisma, później rzeczywiście znalazłem flyer z zapowiedzią że się ukaże, ponownie w dużej objetości szacowanej na 80-100 stro. Kontakt z edytorem pozwolil jednak rozstrzygnąć, że dwójka się jednak nie ukazała. Bustum zine pozostał martwy aż do teraz, do opisani ajego krótkiej historii, ale tez do jej ożywienia – za zgodą edytora umieszczam w czytelni linka do przejrzenia pisma w formie online. Miłej lektury!

---

---

Memorabilia

---