Miejsce: Inowrocław
Status opisu: kompletny, 3/3 numery
Kontakt: nie dotyczy

Panie i panowie, dziś Cemetery Gates! Nie wiem jaka jest geneza nazwy tego zina, ale mnie nieodparcie kojarzy się z ona z hitem Amerykanów z Pantera, fanem tego zespołu co prawda nigdy nie byłem, ale ten jeden kawałek, zatytułowany właśnie Cemetery Gates, zawsze mnie rozwalał. Nie wiem, być może dlatego, że poznałem go przy okazji fajnego teledysku nagranego przez kolegę z  Headbangers Ball? Aż sobie zapodam na słuchawki, ale tymczasem powróćmy już do samego pisma. Pismo powstało w Inowrocławiu, prawdziwym zinowym zagłębiu w latach 90-tych XX wieku. Swego czasu, czyli na początku lat 90-tych był prawdziwy BOOM na metalowe zine w tym, w sumie, niewielkim mieście. Jak kiedyś policzyłem, w latach 1990-1995 istniało tam co najmniej 14 zinów! Kilku z nich nigdy nie widziałem i nie wiem czy się ostatecznie ukazały, ale trzeba przyznać że statystyka imponująca. No ale wróćmy już do samych Cmentarnych Wrót, w przypadku których udało się skolekcjonować wszystkie numery jakie się ukazały, czyli dokładnie trzy sztuki. Zacznijmy od debiutu, który zawsze może być pełen niedoskonałości, w końcu edytorzy mieli zaledwie po kilkanaście lat.  W numerze znalazły się zespoły zarówno krajowe jak i zagraniczne i pismo jest zdecydowanie powyżej średniej, jeżeli chodzi zarówno o stronę merytoryczną (wywiady), jak i techniczną (jakość, skład tekstu, no i bez błędów ortograficznych!). Numer drugi to przede wszystkim genialna okładka, autorstwa niejakiego Sławka Solińskiego, świetna grafika! Zarówno na froncie (spójrzcie niżej), jak i z tyłu gdzie widnieje okazały kruk, pięknie narysowane ptaszysko! Czasami na okładkach pism pojawiały się prawdziwe, małe dzieła sztuki, fajne (oczywiście) mroczne koncepcje), a do tego profesjonalnie wykonane. Wewnątrz są też bogate elementy graficzne tzw. ramki, starannie narysowane przez bodajże dwie osoby, ale już chyba nie przez autora okładki. Jakość materiałów wewnątrz jeszcze wyższa niż w debiucie, wywiady bardziej rozbudowane i ciekawe, cała masa czytania. No i w końcu numer 3. I tutaj, hmmmy….., ten akurat numer wydaje się najbardziej niespójny ze wszystkich. Być może dlatego, że do jego opracowania dołączyło trzech osobników z innego zina (Victimarized). W efekcie mamy fajne długie wywiady, ale też trafiają się takie zupełnie krótkie np. Emperor i niezbyt zajmujące np. Coffin. Samego materiału jest jednak zgromadzone całkiem sporo, jest zatem co czytać, wiele cennych dla archiwisty smaczków. Co ciekawe, we wstępniaku jest zapowiedź że ekipa zina planuje wydanie czwartego numeru w profesjonalnej, drukowanej formie. O ile jednak wiem plany te nie zostały zrealizowane i Cmentarne Wrota zamknęły się po trzech, udanych numerach. Aha, musze dodać jeszcze że charakterystycznym elementem wszystkich 3 numerów jest zupełny brak recenzji, tylko w #2 jest dosłownie 11 recenzji kaset demo.  

PS

Przy okazji tego tekstu, wielkie podziękowanie dla Sławka, jednego z edytorów pisma, który pomógł skompletować wszystkie numery. THX!

---

---

---

---

Memorabilia

---

---

---

---

• 

•