Miejsce: Szczecinek
Status opisu: niekompletny, brak numeru 3
Kontakt: nie dotyczy
Data opisu: 2021-02-24

Pora na opisanie kolejnego zina, który całkiem długo sobie funkcjonował i objawił się podziemiu w sześciu dość opasłych numerach, nigdy jednak nie zajął należnej mu pozycji w panteonie udanych polskich zinów. Już od początku działalności, od pierwszego grubego i dobrze zrobionego numeru widać było że to zine wydawany przez ludzi ambitnych i  jak to się mówi „z wizją” tego co chcą stworzyć. Piszę w liczbie mnogiej, bo na początku było dwóch edytorów –Andrzej Chromiński (pomysłodawca pisma i jego tytułu) oraz Piotr Cholewiński. Numer jeden to format A4, okazały kozioł na okładce (zaczerpnięty chyba z flyera Beherit?) i masa zgromadzonych materiałów. Nie pisze tu o wywiadach, ale generalnie o starannie przygotowanych i obszernych biosach kapel uznanych w metalowym świecie. Celowo nie piszę tu o podziemiu, bo intencją wszystkich numerów Deceased było chyba balansowanie na granicy undergroundu i sceny nazwijmy to mainstreamowej, z lekkim wskazaniem na tą ostatnią. Stąd materiały o zespołach pokroju Morbid Angel czy Paradise Lost tuż obok notki o dopiero co założonej hordzie Dark Opera z Łodzi, czy kapel które nawet nie zadebiutowały (vide Psychophatologist z Przysuchy). Dopełnieniem tej wizji były plakaty. czyli atrybut raczej typowy dla oficjalnych pism muzycznych takich jak nie przymierzając Metal Hammer czy Thrash’em All. Cóż, był rok 1991 i jakiekolwiek zdjęcie zespołu które można było przywiesić na słomiance nad łóżkiem było cenne, nawet czarno białe i powielone na ksero. We wspomnianym debiucie, był m.in. plakat Bathory z sesji z mieczami pośród paproci, z okładkami płyt (sztos!) oraz plakaty stanowiące reprodukcje zdjęć wykonanych chyba podczas któregoś z koncertów Morbid Angel w Polsce. Zresztą, nawet we wstępniaku do numeru #2 przeczytamy ze edytorzy planowali wydać ten numer w drukarni, co zdaje się potwierdzać moje przypuszczenia. Ostatecznie jednak, o ile wiem, wszystkie numery były powielane technika ksero, pierwsze trzy były w okazałym formacie A4, trzy kolejne miały już format A5, zeszytowy. Zawartość nadal wszystkich numerów oscylowała w podobnym zakresie jak opisałem na wstępie, znajdziemy tam wywiady zarówno z zespołami z pierwszej ligi jak i zespoły zupełnie poczatkujące. Napiszę jeszcze o jednej bardzo istotnej kwestii, otóż bardzo dużą wartością archiwalną dają obszerne relacje z dużych koncertów jakie odbyły się na początku lat 90-tych ubiegłego wieku, mamy zatem i relację z Metalmanii w 1992 roku, Death Metal Festival 1991 w Jastrzębiu, Eastern Front Festival 1991 i tym podobnych. Od numeru bodajże #4, zina prowadził już tylko jeden edytor, a numery #5 i #6 były przygotowane w wersji anglojęzycznej. W większości trafiły zapewne poza granice naszego kraju, bo de facto nigdy ich nie widziałem w ogłoszeniach czy na portalach aukcyjnych. I w sumie nie pamiętam kiedy i gdzie wszedłem w ich posiadanie. To jednak nie ma dla Was czytelników znaczenia, zatem nie zawracam głowy.

A na koniec jeszcze ciekawostka, zwróćcie uwagę na zamieszczone poniżej flyery numerów #2 i #3…, fajna gotycka czcionka? No fajna, sęk w tym, że przecież maszyny do pisania na których się wówczas przepisywało ziny i robiło ulotki, takiej czcionki mieć nie mogły. Okazuje się, że edytor pieczołowicie, ręcznie wyklejał flyery, literka po literce żeby taki efekt wizualny uzyskać! Fajne świadectwo epoki i świadectwo zaangażowania młodych ludzi w działalność edytorską i undergroundową.

---

---

---

---

---

---

Memorabilia

• 

• 

• 

• 

•