Miejsce: Puławy
Status: dead/alive!
Kontakt: http://masterful-magazine.com

Przyznam się, że ja się już trochę pogubiłem z tymi papieżami, tu Franciszek, tam Benedykt XVI, a tutaj jeszcze czytam Papież Andrzej… Kurde, ktoś mi to wyjaśni??? No ale do rzeczy. Dziś na wokandę trafił zine z Puław zatytułowany MASTERFUL, który jest pismem nieco wyjątkowym. Dlaczego? Ano dlatego, że poza papierową edycją, obejmującą cztery numery, działał również (i zresztą działa nadal), jako webzine, czyli imitacja zina w internecie 🙂 Co warte też podkreślenia, był to pierwszy w Polsce zine które trafił w odmęty internetu. Pamiętam dość dobrze, dawno dawno temu, kiedy nie było jeszcze smartfonów, fejsbuków ani uchodźców, na tzw. wolnym dostępie w pracowni komputerowej Politechniki Świętokrzyskiej po raz pierwszy trafiłem na stronę internetową Masterfula… Dla młodych czytelników, wyjaśnię tylko, że wolny dostęp to były godziny wyznaczone dla studentów, w których można było bezpłatnie korzystać z uczelnianych komputerów i rodzącego się wówczas internetu. Tak, tak, najpierw trafiłem na pismo w sieci, a dopiero później zamówiłem w formie papierowej. Był to chyba znak nadchodzących czasów…znak nadchodzącego zmierzchu papierzaków na rzecz szybkiego, dostępnego zawsze i wszędzie internetu… W ciągu kolejnych kilku lat, w miejsce makulatury, pojawiły się kolejne megabajty… ale to już nieco inna historia. Wróćmy do samego pisma. Tak jak wspomniałem, w czasie aktywności zina tj. latach 1997-2001 ukazały się cztery numery, wszystkie w podziemnym, poręcznym w toalecie formacie A5. Od pierwszego numeru widać, że edytorzy mieli jakiś pomysł na pismo, na wywiady i przedstawiane treści. Bliżej też było temu pismu do charakteru oficjalnych, profesjonalnie wydawanych magazynów niż do amatorskiego, robionego z doskoku i “po łebkach” zina. Nawet logo od początku nie było stricte metalowe, a skład od początku był komputerowy (czyżby napisany w TAG-u? kto pamięta?) i przejrzysty. Tak, w przypadku Masterfula zdecydowanie liczyła się bardziej treść niż forma. Widać to też po składzie przepytanych muzykantów i zespołów, który nie skupiał się tylko na krewnych i znajomych, ale sięgał po takie tuzy jak VITAL REMAINS, Incantation, czy… NOCTURNUS! Pismo było redagowane w taki miły dla czytelnika sposób, swobodnie bez napinki, naturalnie. Takie mam wrażenie przeglądając teraz po latach wszystkie numery po kolei. Szczegółowo opisywać poszczególnych numerów nie ma sensu, kto będzie miał chęć to sięgnie po przypominane przez mnie pismo, albo zada sobie trud i gdzieś poszuka po znajomych. Ja tutaj już zakończę. Można też zajrzeć na aktualną stronę Masterfula, działającą pod adresem www.masterful-magazine.com. Od czasu do czasu pojawiają się tam nowe materiały, a całemu przedsięwzięciu towarzyszy też Forum. W mojej ocenie bardzo ciekawe miejsce, dla chcących poczytać mniej lub bardziej sensowne dyskusje na tematy muzyczne i około muzyczne. Niegdyś forum było zdecydowanie bardziej aktywne i twórcze, toczyły się zażarte dyskusje, które mozna było śledzić z wypiekami na twarzy i komentować, dziś nieco lajtowe, ale też warto zajrzeć. OK, ode mnie to tyle. Bierzcie i czytajcie. 

---

---

---

---

---

Memorabilia