Miejsce: Olsztyn
Status opisu: kompletny!
Kontakt: nie dotyczy

Opracowując notkę na temat Over Dose zine muszę powiedzieć, że czuję się komfortowo. Po pierwsze, udało się skolekcjonować wszystkie 3 numery pisma jakie się ukazały, w tym numer pierwszy który jest zdaje się totalnym unikatem (ale o tym za chwile). Po drugie, odnalazłem w pewnym starym zinie bardzo obszerny wywiad z edytorem zina, z czasów tuż przed wydaniem ostatniego numeru. Po trzecie w końcu, sam edytor w tekście zamieszczonym w numerze 2, bardzo dokładnie przybliżył i okoliczności i szczegóły pracy nad zinem. Zatem do dzieła! To co trzeba przede wszystkim podkreślić to to, że Over Dose to zine z aspiracjami. Widać to już od pierwszego numeru, który pod względem formy i treści zdecydowania odstaje od całej rzeszy zinów ukazujących się w latach 90-tych. Odstaje in plus oczywiście. Mamy staranność wykonania, mamy spis treści który porządkuje informacje, strony są ponumerowane i opatrzone nagłówkami. Niby nic, a jednak dużo, o większość pism ignorowało tego typu niuanse. Tym bardziej może dziwić postawa edytora, który niezadowolony z efektu końcowego postanowił nie rozprowadzać pisma, przynajmniej tak wynika z wspomnianego wcześniej wywiadu – ponoć numer #1 ukazał się tylko w 8 kopiach! Numer 2 (mam kopię nr 35), również bardzo udany, technicznie i treściowo., jedyne co może razić to zbyt duża czcionka, ale to niuans. To w tym numerze jest wspomniany już tekst „Jak powstał drugi numer Over Dose”, stanowiący kompendium wiedzy z jakimi problemami borykał się ówczesny edytor zina, jak wyglądała współpraca lub jej brak z różnymi zespołami oraz co się zdarzy gdy właścicielka maszyny do pisania zażąda jej natychmiastowego zwrotu. Kronikarsko bardzo ciekawa sprawa!
Numer trzeci ukazał się jako split z innym olsztyńskim zinem, zatytułowanym PROSECTORIUM (ktoś pamięta?). Kooperacja/kolaboracja zaowocowała solidnym i profesjonalnie wydanym pismem, oznaczonym numerem 3/2. Całość spięta elegancką okładką, wydrukowaną na kredowym papierze, pomniejszona czcionka i bardzo, bardzo dużo zebranych materiałów, w końcu to był numer podwójny. Edytorzy napracowali się solidnie, a przekrój stylowy przepytanych zespołów bardzo szeroki, od klimatów po ekstremę, pojawiły się też zespoły zagraniczne zatem czytania jest co niemiara. Ozdobą numeru jest bardzo obszerny wywiad z Vader, będącym wówczas na etapie De Profundis, i zespół i obaj edytorzy z Olsztyna to sobie pogadali :-). Na dokładkę dostajemy dwie recenzje koncertów, mocno podziemnych, bo czy ktoś jeszcze pamięta nazwy takie jak Kosa Śmierci z Giżycka czy Krucyfix z Warszawy? Takie teksty są świetnym materiałem archiwalnym.

---

---

---

Memorabilia